درباره من
«فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ...»
سوره فتح آیه 26 ـــــــــــــ
از فروردین 10 روزی نگذشته بود که زیر باران همیشگی شمال ، نزول اجلال کردم!!
شدم سین هشتم سفره جنگل و دریا ...
سینی که تنها صفتش "آرامش" بود و تنها چیزی که نداشت ، اتفاقا همان "آرامش"!
از همان اول حیاط بازی بچگی هام صحن های بی انتهای حرم بود و همبازی هام کبوترها ...
چند وقتی هم این اواخر مهمان انار و زعفران و ستاره بودم ...
کویر "شاعر" که نه ، دیوانه ام کرد و پس فرستادم به همان جایی که بودم ...
همین.
در ضمن استفاده از مطالب تنها با ذکر منبع و نام نویسنده مجاز است .در غیر اینصورت "پیگرد قانونی" را نمیدانم ، اما " گناه" ،،، حتما دارد!
شعر ها و دست نوشته های سکینه تاجی
ادامه...
پیوندها
- شمس لنگرودی
- شاید باران ببارد...
- شعر های رویا باقری
- واران(جلیل صفر بیگی)
- وب سایت نادر ابراهیمی
- سنگچین (سعید بیابانکی)
- وب نوشته های کامران نجف زاده
- عشق علیه السلام (دکتر علیرضا قزوه)
- دو گام مانده به هم (استاد حسن دلبری)
- غزل (شعر ها و نقد های رضا شیبانی اصل)
- سپید های بی ریا(شعرهای محمدعلی حسنلو)
- کمی تا قسمتی جدی(طنز نوشته های رضا رفیع)
- سالهای تاکنون (شعر ها و ترانه های عبدالجبار کاکایی)
- یادداشت هــــای شـــــبانه ( نوشته های حمید امامی )
- دارم از خــــــودم می افـتم (شعــر های کامــــران رســول زاده)
- شعـــــــر هـــای بی کـــــــراوات (شعــر های فـــرزاد رنود)
- تـــــــرانه های عـــــاشقـــی (شعر های فرشید افکاری)
- بهترین خبر همین حضور توست(بهنام صداقت حور)
- زیــــــر پای آیــــنه (شعر های میرعظیم رفیق نیا)
- اسپریچو(نوشته های سید علی میر افضلی)
- سکوت شنیدنی (شعر های داوود مرادی)
- روی ماه خداوند را ببوس (کامران فریدی)
- فصل شدید دلدادگی(سمانه اسحاقی)
- وبسایت مرحوم قیصر امین پور
- وب سایت حسین پناهی
- دیگری (میلاد عرفان پور)
- وب سایت یغما گلرویی
- وبلاگ رسول یونان
- احمد رضا احمدی
ابر برجسب
میلاد امام رضا(ع)جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- تیر 1393 1
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 1
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 1
- اسفند 1391 1
- بهمن 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 2
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 2
- دی 1390 1
- مهر 1390 2
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 1
- فروردین 1390 1
- اسفند 1389 1
- بهمن 1389 3
- دی 1389 1
- آذر 1389 1
- آبان 1389 2
- مهر 1389 3
- شهریور 1389 1
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 3
- خرداد 1389 2
- اردیبهشت 1389 3
- فروردین 1389 3
- اسفند 1388 4
- بهمن 1388 3
- دی 1388 5
- آذر 1388 2
- آبان 1388 3
- مهر 1388 3
- شهریور 1388 3
- مرداد 1388 6
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 2
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 3
- اسفند 1387 4
- بهمن 1387 3
- دی 1387 4
- آذر 1387 3
- آبان 1387 3
- مهر 1387 3
- شهریور 1387 2
- تیر 1387 2
- خرداد 1387 3
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 5
- بهمن 1386 15
آمار : 133290 بازدید
Powered by Blogsky
برای نوشته هایم
واژه روی واژه
دل روی دل
بهانه های شادی و غم در هم ...
روزهای زیادی دیده اند
این سطر های خیس ...
این شعر های تر !
می نویسم یعنی بهانه ای هست .
برای غم ، شادی ، زندگی باید نوشت
تا زود بگذرند از سر ثانیه هایی که حبسمان کرده اند در این زندان زمان.
از تو از او ، ازمردم باید نوشت تا نوشته هایت مرهمی باشد بر زخم هایی که میزنندو میروند...
و یا خطی باشد بر خاطراتشان ، بر جای خالیشان ...
چهار سال و 4 روز می گذرد از عمر کودکم!! مادریم سخت تر شده و کودکم این روزها سرکش تر ...
س.تاجی
جمعه 21 بهمن 1390 ساعت 01:05 ب.ظ
با همین بهانه ها می‌آییم و میمانیم و میرویم
بهانه میکنم که نباشی زندگی ندارم
سلام
زیبا بود.این روزا سخته نوشتن و سرودن.تبریک میگم که هنوز حوصله ای برات مونده.برقرار باشی.
سلام عزیزم
حس نوشتتو دوست داشتم !
همیشه با احساس بمانی
سلام سارای عزیز ممنون از حضورسبز ودعوتت شرمنده دیر اومدم
وب پرباری داری خواندم و لذت بردم دوباره خواهم خواند
سبز ونویسا باشی مهربان
دعوتی به دوبیتی
سلام
یا غلی
دعوتید به خوانش چند اثر در مکتب ادبی اصالت کلمه.
برقرار باشید...
باران میان واژه های شعر...
میلاد فرزند قلمت پرنور
چه دنیای ... ست این مجازستان
سه نقطه اش برگردن خودت بانو
_______________
نیامدن هایم را ببخشایید این روزها بدجور درس و کتاب درگیرم کرده
زیباست وقتی بی بهانه از این بهانه ها می نویسیم.....
سلام
ممنونم از دعوتتان
خواندمتان
زنده باد
.
انتهای قلم را می جوم
واژه ها درد می کشند
شعر زاده می شود...
سلام قلم جویده!!!
تولد شعرهات مبارک!
(اما یک چیزی تو پرانتز بگم! ای کاش تو شعر زیبای بالا به جای "واژه ها" کلمه ی دیگه ای می نوشتی... این کارت رو خیلی دوست دارم واقعاً زیباست اما هر وقت می خونم با واژه ها درگیر میشم!! نمی فهمم چرا واژه ها درد می کشند؟!! راستی این شعر از خودته دیگه؟؟!!!)
سلام عزیزم
آره این شعر از خودمه
این درد درد منفی ای نیست ... درد زا ده شدن درد به وجود اومدن ...
واژه های ما باید درد بکشند تا شعر بشوند ...
درود سارای عزیزم
عذر بابت تاخیر
کار دلنشین و زیبایی خواندم
دست مریزاد بر سیال احساست
شاعر همیشه شاعره و شاعر خواهد موند چه برای فرزندان خود مادری کنه وچه به مادرش فرزندی...مگه غیرازاینه که هرشعر شاعر فرزند اوست ...بازم مثل قبلی ها برامون از اون شعرایی که پر ازخلاقیت و احساس بود بگو(البته هنوز هم شعرات خوبن ولی اون شعرای قبلی یه چیز دیگه این)جسارتم رو ببخش تغییر به جهت پیشرفت ملزومات حرکت هنری ست من هم با دو تغییر به روز شدم قدم رنجه فرمائید...
جالب است... کودک ات با کودک من در یک ماه زاده شده اند!...
چه تفاهم زیبایی...
نه سارا جان! منظورم این نبود که واژه ها چرا درد می کشند؟! این که همه ی قشنگی کاره... منظورم اینه که چرا واژه ها؟ ببین من این طور فکر میکنم که واژه ها خودشون جزئی از شعری هستند که متولد میشه... مثل اعضای یک کودک که متولد میشه... اینجا مثلاً باید ذهن شاعر درد بکشه برای زاده شدن شعر...
ما یادمون نمی مونه که مثل مادرمون وقت زاده شدن درد کشیدیم ...! کشیدیم
فقط این روزها در برابر این همه درد اون درد ناچیز شده !!
سلام ودرود
پست جالبی بود
خواندم و استفاده کردم
از دعوت شما ممنون
وشرمنده از دیر آمدنم
در پناه حق[گل]
درود شاعر!
حدس میزدم چنین پاسخ کوبنده ای بدی! بله ما هم درد کشیدیم و به دنیا اومدیم...
و اما به یک غزل دعوتی دوست دارم نظر واقعیت رو بدونم منتظرت هستم ... نقد کن... مرسی
باورت داشتم از روز نخست،
آمدی تا باشی،
و پر از شعر،
پر از همهمه بودی،
اما،
هیچ حرفی نزدی،
پر از گفتن دلدادگیت،
پراز زمزمۀ عشق به دریاشدنت،
باز حرفی نزدی،
و فقط خندیدی،
خوب من،
میفهمم
از دو چشمت همۀ حرف تو را،
بی کلام اینجا باش.
آخر اینجا بودن،
نیست محتاج صدا.
بودنت با دل من،
بی صدا هم زیباست
سلام دوست خوبم
ببخش که دیر رسیدم
از پستت لذت بردم
شعر پست قبلی هم فوق العاده زیبا بود...
پس از مدت ها با شعری به روزم...
خیلی زیبا بود
حبس شده ایم در زندان زمان
سلام ودود
با دو غزل بروزم و منتظر نظرات دوستان
در پناه حق
سلام.به خوانش شعر دعوتید
سلام
با یک غزل بروزم و منتظر خوانش ونقد شما
به قول شاعری بیا و لطف کن
میان این همه محال "ممکن" شو!
لحظه ای را بشنویم
گفتن کافیست
دیگران هم حرف دارند
حرف او را بشنو شاید حرف او جواب سوالت باشد
راستی اینی که من نوشتم شعر نبود
دو کلام حرف حساب بود
هزار رحمت به روح حافظ و فردوسی و مولوی و سعدی ها .....
همه با هر حسی که دارند می خواهند از مردم بگویند و هیچوقت وقت من نه خواندم نه دیدم.شاید خود ما خودمان را محصور شده در زندان زمان می بینیم .اگر سرمان را از لاک تنهایی و خود بینی بیرون اوریم عظمت دنیا وبزرگی دردهای مردممان را خواهیم دید و شاید انوقت حرفهایی برای گفتن داشته باشیم با همین کلمات ساده
موفق باشی